Kim są te, których nie chcemy jeść?

Podziel się!

„Zabierając się do planowania posiłku, warto wiedzieć nieco więcej o zwierzętach, które masowo się zjada. Może się okazać, że prosty wybór pożywienia roślinnego jest najefektywniejszym sposobem zatrzymania cywilizacji rzezi.”

W Polsce, w samych rzeźniach, zabijanych jest rocznie ok. 470 mln zwierząt. Oznacza to, że każdego dnia ponad milion zwierząt traci z rąk ludzkich to, co ma dla nich największą wartość – własne życie; ponad 50 tysięcy w jednej godzinie, prawie tysiąc, minuta po minucie! Trudno jest uciec od konstatacji: morze krwi, cierpienia, śmierci. Niektórzy sądzą, że jest to nieuniknione. Inni, że istnieje satysfakcjonująca alternatywa: wegetarianizm. Warto pamiętać o tym, że wybór jedzenia nie jest moralnie obojętny. Warto również, zabierając się do planowania posiłku, wiedzieć nieco więcej o zwierzętach, które masowo się zjada. Może się okazać, że prosty wybór pożywienia roślinnego jest najefektywniejszym sposobem zatrzymania cywilizacji rzezi.

Zapraszamy do bliższego przyjrzenia się zwierzętom, które człowiek skazał na tak okrutny los, wyznaczając im rolę zwierząt hodowlanych. Poznajcie je z tej drugiej, prawdziwszej strony.

KURY

Kto z Was umie głośno powiedzieć: „tak, nie jest mi wszystko jedno, jak ludzie traktują kury”. Trudne, prawda? Te zwierzęta rzadko obdarzane są sympatią i traktowane poważnie. Zupełnie niesłusznie. Kury są interesującymi i ciekawymi świata zwierzętami; uważa się, że są równie inteligentne co niektóre ssaki. W naturalnych warunkach tworzą struktury społeczne, nawiązują przyjaźnie, rozpoznają się nawzajem, opiekują swoim potomstwem i cieszą się pełnią życia. Do niedawna bardzo niewielu naukowców poświęcało czas na studiowanie inteligencji i psychiki tych ptaków. Stwierdzono jednak, że każda kura jest indywidualnością o wyrazistej osobowości; niektóre lubią przebywać w towarzystwie ludzi, inne podchodzą do nas z rezerwa, są nieśmiałe, a czasem agresywne. Może się to wydać dziwne, ponieważ nie znamy kur zbyt dobrze, ale okazuje się, że mają one np. swoje upodobania muzyczne – niektórym bardzo odpowiada klasyczny rock, innym zaś muzyka poważna.
Naukowcy dowiadują się coraz więcej o kurach. Oto co niektórzy z nich mają do powiedzenia. Kury są równie inteligentne jak ssaki, również naczelne – twierdzi behawiorysta zwierzęcy dr Chris Evans, który prowadzi laboratorium, badające zachowania zwierząt, na Uniwersytecie Macquarie w Australii, a informacje zdobyte podczas badań wykorzystuje w wykładach. Dr Evans tłumaczy, na przykład, że kury są w stanie zrozumieć, iż schowane przed chwilą przedmioty nadal istnieją – umiejętność, która jest ponad możliwościami małego dziecka. Czasami na konferencjach stosuję sztuczkę, polegającą na tym, że wymieniam cechy kur, nie wspominając o jakich zwierzętach mówię i wszyscy myślą, że mówię o małpach – wspomina dr Evans.

Dr Joy Mench, profesor i dyrektor Center for Animal Welfare na University of California w Davies mówi: Kury prezentują rozwinięte zachowania społeczne, tworząc w stadzie określoną hierarchię. Mogą rozpoznać i zapamiętać ponad sto innych kur i porozumiewają się przy pomocy ponad trzydziestu różnych dźwięków. Dr Christine Nicol z University of Bristol stwierdza natomiast: Kury pokazały nam, że potrafią robić rzeczy, które nigdy nawet nie zakładaliśmy, że będą w stanie zrobić. Bezsprzecznie, mają wiele ukrytych zdolności. Wideo „Let’s Ask the Animals” wyprodukowane przez Association for the Study of Animal Behaviour in the United Kingdom, pokazuje kury, które są w stanie rozpoznać, która miska zawiera jedzenie, po tym jak pokazano im te miski w telewizji.

Kury potrafią uczyć się, obserwując błędy innych i są bardzo skore do przekazywania swojej wiedzy następnym. Kura obraca jajka, które wysiaduje do pięciu razy na godzinę i gdacze do swoich nie wyklutych piskląt, które ćwierkają do niej i miedzy sobą. Kwoka potrafi obyć się bez jedzenia i wody, jeżeli to konieczne, aby zapewnić ustronne miejsce do wysiadywania jaj. Tak jak m.in. ludzie, te niedoceniane zwierzęta tworzą silne więzi rodzinne i widać w ich zachowaniu smutek po stracie bliskich (właściwa im długość życia to 12 – 15 lat).
[pagebreak] INDYKI

Coraz częściej słyszy się o hodowlach indyków w Polsce. Niestety częściej mówi się o ich mięsie niż o nich samych. Indyki są wyjątkowo towarzyskimi i skłonnymi do zabawy zwierzętami. Porozumiewają się w bardzo charakterystyczny sposób. Mają też dosyć zróżnicowane charaktery – jak psy, czy koty. W naturze spędzają dni troszcząc się o potomstwo, budując gniazda, poszukując pożywienia, zażywając piaskowych kąpieli i zapamiętale czyszcząc swoje piękne pióra. Jednocześnie są bardzo sprawne fizycznie – dzikie indyki potrafią fruwać z prędkością 80 km/h i biegać z prędkością 25 km/h. Ich naturalna długość życia waha się od 10 do 12 lat, z czego przez pierwsze 5 miesięcy wychowują się u boku swojej matki. Wieź rodzicielska jest silna, a matka zawsze staje w obronie swojej rodziny przed drapieżnikami. Indyki, wbrew niektórym opiniom są inteligentne, a świat widzą w barwach bardzo zbliżonych do tych, jakie postrzega ludzkie oko.

Eric Marcus, autor książek z dziedziny etyki, spędził dużo czasu obserwując indyki w azylach dla uratowanych od rzezi zwierząt. Wypowiadał się o nich następująco: Indyki dobrze zapamiętują ludzką twarz i przy każdej twojej kolejnej wizycie będą coraz bardziej się do ciebie zbliżać. Jeśli przychodziłbyś do nich dzień po dniu, kilka z nich wybierze ciebie, jako swojego ulubieńca i z radością będą przybiegać, gdy tylko cię zobaczą. Miałem wrażenie, że to one zawsze chcą dokonać tego wyboru, a w druga stronę to już tak samo nie działa. To ciekawe, że różne ptaki wybierały różnych ludzi.
[pagebreak] ŚWINIE

Świnie to zwierzęta kojarzone źle do tego stopnia, że ich nazwa używana jest jako obelga. Naukowcy i badacze, którzy studiowali zachowanie świń stwierdzili tymczasem, że są to najmądrzejsze zwierzęta poza naczelnymi (w pewnych dziedzinach przewyższając nawet niektóre z nich).
Co mówią eksperci? Profesor Stanley Curtis z Uniwersytetu Stanowego stanu Pensylwania odkrył, że świnie bawią się, a nawet przodują w grach video sterowanych joystickiem. Zaobserwował również, że są one zdolne do abstrakcyjnego wyobrażania oraz zapamiętywania ikon, by móc odtworzyć je w późniejszym czasie. Prof. Curtis mówi, że jeśli chodzi o myślenie czy zdolności obserwacji, to są w stanie dokonać więcej, niż moglibyśmy sobie kiedykolwiek wyobrazić. Na podstawie badania okazało się, że świnie są znacznie mądrzejsze od psów, a w niektórych grach video szło im nawet lepiej niż naczelnym. Świnie mają bardzo dobrą pamięć. Kiedy przed paroma świniami położył piłkę, frisbee i ciężarki, następnie był w stanie nauczyć je przeskakiwania, siedzenia obok i przynoszenia któregokolwiek z tych przedmiotów; świnie mogły je rozróżnić nawet 3 lata później.

Doktor Sarah Boysen stwierdza, że świnie są w stanie koncentrować się z taką intensywnością, jakiej nigdy nie zaobserwowała u szympansów. Tak jak my, świnie tworzą między sobą ścisłe więzy. Lubią być drapane, a wtedy chętnie przewracają się, by je podrapać po brzuchu. Lubią się do siebie nawzajem przytulać oraz spać jedna blisko drugiej. Świnie tworzą skomplikowane układy społeczne, uczą się od siebie nawzajem w sposób wcześniej zaobserwowany jedynie wśród naczelnych. Na przykład potrafią imać się różnych sposobów, żeby się nawzajem przechytrzyć. Świnie często uczą się drogi do jedzenia idąc za innymi, zanim… je im zabiorą. Te, które są oszukane szybko uczą się i zmieniają nawyki, starając się na przyszłość temu zapobiec. Świnie jednak, w przeciwieństwie do psów, koni czy ludzi nigdy nie będą się przejadać, nawet gdy mają nieograniczony dostęp do jedzenia.

Doktor Mike Mendyl zaobserwował, że świnie umieją sygnalizować swoją siłę i wykorzystać te informacje w celu zminimalizowania jawnej agresji podczas nieporozumień dotyczących porządku w stadzie, dokładnie tak jak wiele naczelnych (w tym ludzi). Wyjaśnia również, że świnie potrafią rozwinąć dość skomplikowane społeczne zachowanie jeśli chodzi o współzawodnictwo, podobne do tego zauważalnego wśród niektórych gatunków naczelnych. Świnie nieustannie komunikują się między sobą. Zidentyfikowanych zostało ponad 20 rodzajów pochrząkiwań, chrumkań i pisków odnoszących się do różnych sytuacji, od zabiegania o partnerkę po zakomunikowanie: jestem głodny! Tak jak psy, prosięta uczą się swoich imion w 2-3 tygodnie i reagują na wołanie.
Profesor Donald Broom z Uniwersyteckiej Szkoły Weterynaryjnej w Cambridge powiedział, że świnie posiadają dość skomplikowane możliwości poznawcze. Bardziej nawet niż psy i z pewnością większe niż trzylatki. Nowonarodzone prosięta uczą się przybiegać na głos matek, które podczas karmienia śpiewają swoim młodym. Świnie wydają się mieć dobry zmysł orientacji i mogą znaleźć drogę do domu nawet z dużego dystansu. Dorosłe osobniki potrafią biec z szybkością 18 km/h na godzinę.

Naukowcy z uniwersytetu w Illinois odkryli, że świnie nie tylko mają swoje preferencje co do temperatury, ale również, że same próbują, jeśli mają taką możliwość, na podstawie prób i błędów odkręcić grzanie w zimnym pomieszczeniu oraz zakręcić je, gdy jest im za ciepło.

Świnie potrafią jeść w elegancki sposób – wolą jeść powoli, smakując pokarm. W rzeczywistości świnie są bardzo czystymi zwierzętami. Jeśli mają wystarczająco dużo miejsca, będą uważały by nie załatwiać się w pobliżu miejsca gdzie jedzą lub śpią. Nie pocą się, lubią za to kąpiele w wodzie lub błocie dla ochłody, choć jak zauważono wolą te wodne.

Świnie znane są z tego, że ratują życie innych zwierząt, w tym swoich ludzkich przyjaciół. Według The Daily Telegraph: Pewna kobieta miała świnkę o imieniu Pru i tak opowiedziała swoją historię: Zaczynałam panikować kiedy utknęłam w tym bagnie. Nie wiedziałam zupełnie co robić i myślę, że Pru to wyczuła. Miałam przy sobie linę, której używam jako smycz, zaczepiłam ją o Pru i zaczęłam krzyczeć. Do domu, do domu! i poszła do przodu wyciągając mnie powoli z błota. Odpowiedniki świnki Babe ratowały ludzi i innych swoich towarzyszy, zatrzymywały intruzów, czasami, udawało im się uciec przed rzezią. Świnka Priscilla uratowała przed utonięciem małego chłopca, Spammy doprowadziła strażaków do palącej się zagrody by uratować zaprzyjaźnionego cielaka o imieniu Spot, Lulu, ściągnęła pomoc gdy pewna kobieta miała zawał. Świnka o imieniu Tunia przepędziła intruza, a inna, Mona, trzymała podejrzanego za nogę póki nie przybyła policja. Wiele tych inteligentnych i tak niedocenianych stworzeńt udało się uratować przed rzezią i spędzają swój żywot w azylach dla zwierząt.
[pagebreak] KACZKI I GĘSI

Gęsi i kaczki pływające po gładkiej powierzchni jezior, czy lecące po niebie w idealnym szyku, to znajome widoki. Mimo, że często je spotykamy, wielu ludzi niewiele wie o tych ptakach. Gęsi i kaczki to interesujące zwierzęta, towarzyskie i silnie związane z partnerami oraz potomstwem.
Gęsi mogą nam dać lekcję wartości rodzinnych i współpracy. Są bardzo lojalne wobec swoich rodzin – wiążą się na całe życie i są opiekuńcze wobec partnerów i potomstwa. Jeśli partner lub dziecko gęsi zachoruje lub jest ranne, gęś nie odstąpi od ich boku – nawet jeśli nadchodzi zima i inne gęsi odlatują na południe. Ludzie, którzy obserwowali gęsi przez dłuższy czas donoszą, że gęsi odczuwają emocje podobnie jak my. Jeżeli partner gęsi zostaje zabity, lub jej jajka zostają zniszczone, gęś w samotności będzie odbywać żałobę. Niektóre gęsi, po śmierci partnera, przez resztę swego życia odmawiają ponownego wiązania się – ich wdowi stan może trwać całkiem długo, bo gęsi żyją nawet 25 lat.

Gęsi lubią skubać swoje pióra, przeszukiwać trawę za jedzeniem, zbierać gałązki, korę i liście, by ulepszać swoje gniazda. Znoszą jajka raz do roku, na wiosnę, a samice wysiadują je przez 30 dni, podczas gdy ich partnerzy pilnują ich dobrze ukrytych gniazd. Zgodnie ze swoją lojalną naturą, gęsi lubią mieszkać co roku w tym samym gnieździe.

Gęsie rodziny formują się w większe grupy. Taka społeczność jest pożyteczna podczas długodystansowych lotów. Poza pilnowaniem swoich rodzin, gęsi pilnują również innych towarzyszy ze swojego stada; gdy lecą, a jedna z gęsi zostaje postrzelona, inne gęsi zostaną z tyłu, by zaopiekować się rannym towarzyszem.

Gęsi są wprawnymi podróżnikami, i mogą przelecieć tysiące kilometrów podczas swoich corocznych migracji. Podróżują one w charakterystycznym szyku w kształcie litery V, tak, że gęsi na czele zmniejszają opór powietrza dla gęsi z tyłu. Ta technika pomaga im przelecieć w grupie około 70% dalej, niż przeleciałyby samotnie. Gdy gęsi lecące na czole klucza zmęczą się, przelatują na tył, a te z tyłu dodają liderom siły poprzez zachęcające gęganie. Mają dobrą pamięć, a podczas dorocznych migracji korzystają w nawigacji z gwiazd i znajomych widoków.

Kaczki są towarzyskimi zwierzętami, które najlepiej czują się w dużych grupach. Dni spędzają na szukaniu pożywienia w trawie i płytkich wodach, a noce, śpiąc razem ze swoją grupą. Kaczki obsesyjnie dbają o czystość – ich gniazda są wolne od odchodów i odpadków. Same lubią czyścić swoje pióra i demonstrować je w celu zdobycia partnera. Na wolności kaczki żyją do 10 lat. Są sprawnymi pływakami i podróżnikami, i mogą przebyć setki kilometrów podczas swoich dorocznych migracji. Latają one w kluczach (dla bezpieczeństwa i redukcji oporów powietrza), z prędkością do 80 km/h.

Kaczki używają dźwięków i mowy ciała do komunikacji. Badacze z Middlesex University w Anglii donieśli ostatnio, że kaczki mają swoje regionalne akcenty, zupełnie jak ludzie. Badacze odkryli, że dźwięki wydawane przez miastowe kaczki są bardziej krzykliwe, żeby inne kaczki mogły je usłyszeć w miejskim zgiełku, podczas gdy głosy wiejskich kaczek są łagodniejsze i cichsze.

Wielu ludzi, mówiąc o okrucieństwie hodowli zwierząt, nie myśli o kaczkach i gęsiach, choć traktowane są tam straszliwie. Kaczki i gęsi hodowlane spędzają całe swoje życie stłoczone w brudnych, ciemnych budach, pozbawione wszystkiego co jest dla nich naturalne – nigdy nie pływają, nie czują słońca na plecach, nie oddychają świeżym powietrzem, nie zakładają rodziny. Taki jest los 10 mln, w naturze wolnych i wspaniałych ptaków, które kończą swoje życie w rzeźni.
[pagebreak] KROWY

Krowy są inteligentnymi, przyjacielskimi i wrażliwymi zwierzętami. Poprzez różne pozycje ciała i dźwięki wyrażają szereg emocji: zadowolenie, złość, zainteresowanie, cierpienie, rozpacz. Badania naukowe wykazały, że krowy posiadają imponującą pamięć. Żyjąc w stadzie, jedna krowa potrafi rozpoznać ponad 100 innych; te, z którymi jest szczególnie związana chętnie liże, okazując w ten sposób swoją troskę. Ciekawostką jest, że w opiece nad cielęciem matkom często pomagają ich własne matki. Tak jak ludzie, krowy chcą być blisko swojej rodziny, a pozbawienie ich tej możliwości powoduje, ze czują się zestresowane i samotne. Krowy bez problemu zapamiętują drogę do domu i zawsze potrafią dotrzeć z powrotem do swoich ulubionych miejsc. Nie zapominają też łatwo, jeżeli zostaną zranione – one same, lub ktoś z ich rodziny. Różne badania potwierdzają, że są to inteligentne zwierzęta, potrafiące nauczyć się wielu rzeczy i z lubością rozwiązujące różne problemy. Nie wszystkie jednak w tym samym tempie – są wśród nich zarówno te bardziej bystre, jak i te mniej zdolne. Podobnie, jeśli chodzi o charakter – jedne są wyjątkowo łagodne i przyjacielskie, inne – sprytne i dominujące. Za ich wielkimi, brązowymi oczami kryją się różne osobowości i charaktery! W naturalnym stadzie, jak wśród wielu innych zwierząt, panuje określona hierarchia, decydująca na przykład o kolejności, w której kładą się na odpoczynek.

Krowy, oddzielone od swojej rodziny i towarzyszy, przeżywają ten fakt i bardzo tęsknią. Szczególnie silna jest więź matki i cielęcia. John Avizienius, przedstawiciel naukowy organizacji RSPCA opowiada następującą historię: Gdy cielak został zabrany matce, widać było jeszcze przez sześć tygodni w jej zachowaniu ewidentną rozpacz – stała godzinami w zagrodzie, w miejscu, gdzie po raz ostatni widziała swoje dziecko i uporczywie muczała, starając się przywołać je do siebie. Ruszała się stamtąd tylko wtedy, kiedy ją siłą do tego zmuszano. Nawet wówczas wpatrywała się w to miejsce i jeśli jej się udawało, momentalnie wracała. To było prawie tak, jakby jej serce zostało złamane, a jedyne co mogła, to sprawdzić czy jej młode przypadkiem nie wróciło.

Jak wszystkie zwierzęta, krowy cenią swoje życie i nie chcą umierać. Znanych jest wiele opowieści o krowach, które pokonały wielkie odległości podczas ucieczki, walcząc o swoje życie. Oto dwie z nich:
Krowa o imieniu Suzie miała być załadowana na statek towarowy, gdy raptem obróciła się w tył, zbiegła po trapie i… wskoczyła do rzeki. Mimo tego, że była ciężarna, a może właśnie dlatego, udało jej się przepłynąć rzekę i ukrywać przez wiele dni (krowy naprawdę umieją dobrze pływać!).

Podczas gdy pracownicy pewnej rzeźni mieli przerwę, krowa nazwana Emily przeskoczyła przez prawie metrowe ogrodzenie i przez wiele tygodni ukrywała się w lesie podczas bardzo śnieżnej zimy. Obecnie przebywa w azylu dla zwierząt i, jak wiele innych uratowanych zwierząt hodowlanych, stanowi wymowne świadectwo tego, że jedzenie mięsa oznacza jedzenie zwierząt, które nie chcą umierać.

Źródło: wegetydzien.pl

Nadesłał/a: Wegetarianie.pl