Podziel się!Share on Facebook0Pin on Pinterest0Tweet about this on TwitterShare on Google+0Print this pageEmail this to someone

Mogałabym odnaleźć tyle dobra w sobie
Tyle znaków potrafiłabym odczytać
Słone łzy tak rzadko płynęłyby z mych oczu
Takie to proste, lecz powiedz czemu tak boli
Nauczyłam się odnajdować siłę w sobie
Nauczyłam się rozkwitać na nowo jak kwiat
To ja wciąż oglądam te same drzewa
Uwięziona we własnych marzeniach
Tak trudno od nich oderwać się
Wszystko się zmienia jak pogoda
Na skraju dnia stoję z tobą
Kwiaty dawno już uschły…
Nic już nie ma
Tylko cisza i marzenia

Autorka: waszakicia

Nadesłał/a: waszakicia