jednak nie odbyla sie ta rozmowa.
Ale cos tam sie stalo bo mama wleciala do domu lecz musiala juz biec do kosmetyczki wiec tylko powiedziala:
,, tu masz jedzenie, wszystko bez miesa"
i poszla.
Lecz jak wróciła to powiedziala ze kupila mi parówki i nie wiem co o tym myślec;/
A jeszcze na dodatek moja babcia jest pielęgniarką i uwaza ze jestem za chuda i napewno sie przyczepi do tego ze nie jem miesa, a jade na 2 tyg. no dziadka i babci na dzialke (dziadek jest na diecie kwasnieskiego). Boje sie tego ze bedą na mnie krzyczec i te 2 tyg. to będzie katorga :((
Co robić?!

Coz...
Wybacz pytanie, ale... ile masz lat?
Co robic? Robic swoje!

Niestety nie zasze sie tak da, ale mysle, ze jezeli naprawde Ci zalezy, nie mozesz sie poddac.

Powodzenia!

mam 12 lat a w grudniu skończę 13.
Przykro mi to mowic ale:
chcialabym byc wege bo kocham zwierzęta ale jestem strasznie... jakby to powiedziec... szybko ulegam jak ktos na mni naciska i boje sie ze nie wytzymam tych 2 tyg.
CO ROBIC?!
POMOCY!!!!!!!!!!!!

Jesteś strasznie młoda więc nie będziesz miała łatwo. Musisz się zebrać w sobie i motywować się żeby trwać przy wegetarianizmie. Na początek może porozmawiaj z rodzicami. Chyba dobrym sposobem byłoby pokazanie im portalu wegetarianie.pl, niech poczytają sobie o tej diecie. Pewnie mają duże braki w wiedzy i kierują się stereotypami, chorymi stereotypami.

Trzymam kciuki 😉

Mama jest za mną! 😀
czyli mam już jakies wsparcie!
Teraz zostaje mi tylko czekac i trwac przy swoim:)

Bardzo się cieszę 😀 tak trzymać :thumbsup: mama na czasie :thumbup:

dzisiaj przy obiedzie nie bylo tak zle ani mama ani tata ani brat na mnie nie krzyczeli tylko non stop puszczali takie zalosne teksty:

,, ... pewnie za 2 miesiące zlitujesz się nad marchewkami..."
,, przeciez warzywa tez czują!"
itd. Ale PRZETRWAM TO!

Nie martw się - standard. Z czasem będzie lepiej - tak żałosne teksty będą leciały już tylko przy nielicznych okazjach xD Chyba każdy to przeżywał, hehe.

Z czasem będzie lepiej - tak żałosne teksty będą leciały już tylko przy nielicznych okazjach xD

No nie wiem, ja po szesnastu latach od przejścia na wege ciągle muszę słuchać takich bzdur przy okazji wszystkich spotkań rodzinnych 🙁 . Na szczęście, już wiele lat temu się na to uodporniłam. Znajomi nie są aż tak nietaktowni, o przyjaciołach nie wspomnę 😉
W każdym razie: nie przejmuj się- zawsze znajdziesz wokół siebie życzliwe osoby, a świadomym, rozsądnym wegetarianizmem przekonasz w końcu nawet oporną rodzinę

[edytowane 13/7/2009 przez rubia]

[edytowane 13/7/2009 przez rubia]

Mi też się zdarza na spotkaniach rodzinnych. Najśmieszniejszy jest tekst: "przecież warzywa tez czują" :rotfl:

A nuna96 da radę bo wszyscy tutaj w nią wierzymy :thumbsup:

Ps. 16 lat bycia wege? Rubia jesteś moją idolką 😉 😀

Nawet nie pretenduję do miana idolki- czyjejkolwiek, Bellis. Sama siebie nie lubie za to, że wciąż nie mogę przejśc na weganizm 🙁 a mam już kilka prób za sobą... tęsknota za serem zawsze prędzej czy pózniej zwycięża (jajek nie jem).

Mam za sobą jedną nieudaną próbę. Powiem tak... Ważne jest to co już robisz a reszta przyjdzie sama prędzej czy później :thumbsup: głowa do góry 😀 krytyczne podejście do siebie jest wskazane ale zbyt duże nie prowadzi do niczego dobrego.

Ale byłoby wspaniale gdyby moi rodzice i dziadkowie przeszli na wege.....O ile to by wszystko ułatwiło.....

moj dziadek podobno wie o tym ze jestem wege i wie ze ma nie mowico tym babci:)

ja jestem wegetarianką od 11 roku życia . Moi rodzice dowiedzieli się od razu i nie protestowali za bardzo , teraz czasem mówią ze załują ze nie zareagowali bo życie ze mną było by łatwiejsze