A ja Was zaskoczę. Nie posiadam autorytetu, mało tego - nie popieram autorytetów. Może to dla Was dziwne, ja natomiast uważam, że człowiek powinien sam tworzyć ścieżkę swojego życia a nie sugerować się innymi. Co nie wyklucza oczywiście mojego szacunku dla wielu osób.

A ja Was zaskoczę. Nie posiadam autorytetu, mało tego - nie popieram autorytetów. Może to dla Was dziwne, ja natomiast uważam, że człowiek powinien sam tworzyć ścieżkę swojego życia a nie sugerować się innymi. Co nie wyklucza oczywiście mojego szacunku dla wielu osób.

Mam taki sam pogląd na kwestię autorytetów.

człowiek powinien sam tworzyć ścieżkę swojego życia a nie sugerować się innymi.

I tak, i nie. Co złego jest w korzystaniu z doświadczenia innych? Fakt, że samo słowo "autorytet" budzi raczej negatywne skojarzenia; na jego dźwięk większość ludzi ma wizję "mędrca", który pozjadał wszystkie rozumy i teraz tylko (przepraszam za określenie) pi...dzi w pozłacany tron. Dla mnie autorytet to raczej osoba, od której mogę się czegoś nauczyć; nie muszę w tym celu przyjmować postawy "na kolanach", bić mu pokłonów ani uważać za istotę nieomylną. Ale zgadzam się, że monolity nie istnieją. Nie na darmo często słyszy się stwierdzenia typu "Pani X, autorytet W DZIEDZINIE XY", bo chyba o to powinno chodzić.

Tak się zastanawiam i chyba też nie mam żadnego autorytetu. Staram się po prostu być dobra i słuchać głosu serca:)

człowiek powinien sam tworzyć ścieżkę swojego życia a nie sugerować się innymi.

I tak, i nie. Co złego jest w korzystaniu z doświadczenia innych? Fakt, że samo słowo "autorytet" budzi raczej negatywne skojarzenia; na jego dźwięk większość ludzi ma wizję "mędrca", który pozjadał wszystkie rozumy i teraz tylko (przepraszam za określenie) pi...dzi w pozłacany tron. Dla mnie autorytet to raczej osoba, od której mogę się czegoś nauczyć; nie muszę w tym celu przyjmować postawy "na kolanach", bić mu pokłonów ani uważać za istotę nieomylną. Ale zgadzam się, że monolity nie istnieją. Nie na darmo często słyszy się stwierdzenia typu "Pani X, autorytet W DZIEDZINIE XY", bo chyba o to powinno chodzić.

Co jest złego w korzystaniu z doświadczenia innych? Ciężko jednoznacznie stwierdzić. Raz może to być dobre, innym razem nie. Myślę, że zależy o co konkretnie chodzi. Niektóre wybory dla jednej osoby mogą być bardzo trafne, dla innej natomiast, te same wybory mogą przynieść katastrofalne skutki, także - wszystko zależy od sytuacji. Każdy z nas jest jedyny i niepowtarzalny, dlatego uważam, że powinniśmy "iść swoją drogą". Przy czym mam na myśli raczej tzw. wybory życiowe, postawę, styl życia. Oczywiście nie ma nic złego w korzystaniu z doświadczenia/dorobku innych osób, czyli np. z wynalazków, odkryć.
Jeżeli Pan X jest "autorytetem" (w takim wypadku użyłabym raczej wyrażenia "specjalista", ale wiem, że używa się ich wymiennie) w dziedzinie XY, to zapewne warto posłuchać jego porad a nie działać na swoją rękę, metodą prób i błędów z nadzieją, że może w końcu się uda 😉

[edytowane 30/4/2012 od Nivi]

Trzeba wykorzystywać doświadczenia innych, bo lepiej uczyć się na cudzych błędach niż na swoich:) Ale każda sytuacja jest inna więc trzeba być elastycznym:)