Chcę sie zapytać, czy ktoś z Was czytał książki tego autora? I jak może je ocenić.
Ja zamierzam przeczytać książkę " Weronika postanawia umrzeć ", mam nadzieję, że warto. ; ))

Ja serdecznie polecam tego pana i jego wspaniałe książki 😉
Czytałam z jego dzieł :Czarownice z Portobello , Jedenaście minut , Demon i Panna Prym i Zwycięzca jest sam .
Naprawdę bardzo gorąco polecam, czytam aktulanie inne jego dzieła-,(które o dziwo) nie nudzą mi się 😉

Jego ksiązki są znakomite, bardzo dobrze się je czyta, bo pisze takim prostym językiem. Najbardziej podobała mi się właśnie Weronika, zmieniła moje podejscie do życia. Nie mogłam przeboleć, że w filmie wycięli najważniejsze rozmowy, cały sens książki...

kochana, Ewko. 😉 jak najbardziej polecam Paulo Coelho. ;p przeczytałam już Alchemika. świetna książka. co do Weroniki... najpierw obejrzałam film, dopiero teraz zabrałam się za książkę. ale film fajny. 😉

Ja zamierzam przeczytać książkę " Weronika postanawia umrzeć ", mam nadzieję, że warto. ; ))

Polecam książkę, naprawdę warto przeczytać.
Sam autor ma wile dobrych książek w swojej twórczości.

Moim zdaniem to największy z żyjących fabrykant pseudomądrości.

Trochę już czasu minęło, a ja dalej nie zabrałam się do czytania tych książek. ; ) No ale mam teraz tyle innych pożyczonych...

Uwielbiam jego książki!:) Przeczytałam wszystkie dostępne na polskim rynku. Najbardziej podobała mi się "Nad brzegiem rzeki Piedry usiadłam i płakałam". Wiele osób mówi, że jego książki są proste i że naiwnie opisuje świat, w którym ludzie powinni marzyć, aby móc spełniać swoje marzenia i że jeśli w nie wierzą to one się spełniają. Tak więc jestem naiwna i wierzę w ten magiczny obraz świata. Nie mogę się już doczekać następnej jego ksiązki:)

Gorąco polecam jego książki, przeczytam już prawie wszystkie i jestem pod wielkim wrażeniem. Najbardziej podoba mi się "Być jak płynąca rzeka" i " Piąta góra".

Moim zdaniem to największy z żyjących fabrykant pseudomądrości.

O to, to ! dokladnie to straciłam jako taki szacunek dla tego pana.

Moim zdaniem to największy z żyjących fabrykant pseudomądrości.

lepiej bym tego nie ujęła 😎 dość ograniczająca jest taka literatura, która podaje na tacy gotowe "prawdy objawione" i sprawia, że czytelnik czuje się taki "głęboki i uduchowiony"

Do mnie osobiście Coelho też nie przemawia, za dużo tu filozofii, czy raczej wlasnie pseudo-filozofii. Wolę literaturę bardziej realistyczną, opartą na faktach, historii itp.
Ale oczywiście każdy ma prawo do wlasnego zdania 😎

A mi akurat "uduchowienie" Coelho odpowiada 😉 Ale oczywiście każdy powinien szukać tego, co do niego osobiście przemawia 😉 Pozdrawiam wszystkich na forum 😉

Moim zdaniem to największy z żyjących fabrykant pseudomądrości.

lepiej bym tego nie ujęła 😎 dość ograniczająca jest taka literatura, która podaje na tacy gotowe "prawdy objawione" i sprawia, że czytelnik czuje się taki "głęboki i uduchowiony"

DO-KŁA-DNIE! Nie mówię, że jego książki są złe, bo nie są i byłoby nieprawdą powiedzenie, że są. Ale kurczę pieczone. Dopóki nie trafiłam na Erica Emmanuela Schmitta, Coelho robił mi niemalże za boga. Czytałam go z wielką chęcią, kolejna książkę i kolejną. Po czym trafiłam na Schmitta i stwierdziłam, że o życiu jednak można prościej.

Jego książki są lżej napisane, lżej się je czyta, nie trzeba się zastanawiać nad każdą mikrosylabą, która rzekomo ma zawierać największą życiową prawdę, jak to jest u P.C. Co jednocześnie nie oznacza, że ten nieco lżejszy język w jakikolwiek sposób ujmuje treści książek Schmitta. Nie, po prostu gdybanie o życiu jest tu inaczej przedstawione.

Totalnie mnie urzekły "Małe zbrodnie małżeńskie" i "Odette i inne historie miłosne", kto czytał, ten wie, że warto. Tak więc polecam.

A do Coelho pewnie jeszcze nie jeden raz powrócę. Osobiście bardzo lubie "Podręcznik wojownika światła". Ludzie mogą mieć wrażenie, że trochę o dupie Maryni. W sumie racja. Ale lubię.

Ja przeczytałam dopiero jedną jego książkę pt. "Zahir". Bardzo mi się podobała, polecam dla osób które sobie lubią pomyśleć o życiu... ale i tak wszystko zależy od gustu. Mi osobiście taki sposób pisania i przedstawiania mądrości odpowiada.

Dopóki nie trafiłam na Erica Emmanuela Schmitta, Coelho robił mi niemalże za boga. Czytałam go z wielką chęcią, kolejna książkę i kolejną. Po czym trafiłam na Schmitta i stwierdziłam, że o życiu jednak można prościej.

Jego książki są lżej napisane, lżej się je czyta, nie trzeba się zastanawiać nad każdą mikrosylabą, która rzekomo ma zawierać największą życiową prawdę, jak to jest u P.C. Co jednocześnie nie oznacza, że ten nieco lżejszy język w jakikolwiek sposób ujmuje treści książek Schmitta. Nie, po prostu gdybanie o życiu jest tu inaczej przedstawione.

Totalnie mnie urzekły "Małe zbrodnie małżeńskie" i "Odette i inne historie miłosne", kto czytał, ten wie, że warto. Tak więc polecam.

Jak będe miała okazję to chętnie przeczytam 😉