Popieram zasady Krysi, jest w tym baaardzo dużo prawdy i rzeczywiście często się sprawdza. Dobrze jest o tych zasadach pamiętać :).

Do Zwierzomanki - też znam taką (jak to się określa) bajkopisarkę bardzo męcząca osoba, czekam tylko na to kiedy wyczerpią jej się te historyjki, którymi tak nas wszystkich hojnie obdarowuje 😀

A historyjki o piesku chętnie bym Stanisławie posłuchała 🙂 ( a właściwie poczytałabym), mam nadzieję, że nabierzesz jednak chęci na opowiedzenie jej 🙂

czekam tylko na to kiedy wyczerpią jej się te historyjki, którymi tak nas wszystkich hojnie obdarowuje 😀

A nas zamęczy nimi,naprawdę :/ U niej nie ma końca ^^
Czasami to już tak kręci,np. opowiada mi "super historię",później opowiada "niby" tą samą koleżance,tylko oczywiście później gubi się w zeznaniach xD Ehh... Tacy są już ludzie i trzeba to tolerować.

P.S. Stanisław już napisał tą historię 🙂 Świetna-radzę przeczytać.

oj trochę tego jest:
osób którym najlepiej wychodzi krytykowanie innych,dwulicowości,chamstwa,głupoty,złośliwości

Krytykanctwo. To, że ludzie w każdej kwestii usmażą sobie w głowie stek bzdur, absurdalnych reguł i kryteriów, według których zieją jadem na innych... Że zrobią wszystko, żeby sobie wmówić, że są lepsi - w tym celu mieszając nas z błotem...

Byłoby w świecie o wiele więcej pozytywnych emocji, gdyby nie ta potrzeba postawienia się PONAD... gdybyśmy dobrze się czuli nawet ze świadomością, że jesteśmy kimś przeciętnym. Niestety człowiek pożąda poczucia się wyjątkowym - i będzie do tego dążył nawet po trupach...

Paradoksalnie, z przepełnionej Czary-Pożądania-Wyjątkowości wylewa się na ludzi fala pomyj (krytykowania innych), które potem ciężko zmyć (ciężko się z tej krytyki i kompleksów otrząsnąć), aby poczuć się kimś czystym i wartościowym. Zamiast tego, ubrudzeni w bitwie na obrzucanie się błotem, chowamy się za pozornie czystą i uśmiechniętą maską sztucznej pewności siebie - tyle że obserwator, który wyczuwa takie rzeczy, zauważy, że spod maski wycieka błoto i kompleksy... Nie wstydźmy się jednak do tego przyznać. Każdy z nas nie raz oberwał błotną kulką, ma jakieś słabości, czegoś się boi... Najlepiej się żyje bez masek.

Ja jestem krzywym, pomarszczonym, też sporo ubłoconym słoniem. 😉 Ale po to mamy trąby, żeby nabrać w nie wody - i jak z armatki! Obmywanko pod pozytywnym ciśnieniem. 🙂

W trąbie* z tymi wszystkimi krzywieniami się na ludzi! Kochajmy się! ;D

* Autor jest czworonogiem z dużymi, trzepocącymi na wietrze uszami i giętką rurą zamiast nosa. Wszystko wskazuje na to, że przenosi on ludzką frazeologię na afrykańską sawannę. Wśród swych szarych towarzyszy znany jest jako "Rozmawiający z Człowiekami". Wśród człowieków znany jako ten, co z nimi nie gada, bo - jak twierdzi - nie ma o czym: "Oni chcą mnie tylko zjeść - niech ich trąba powietrzna pochłonie!" [przyp. tłumacza]

U ludzi chyba najbardziej nie znoszę nietolerancji (w tym rasizmu i innych takich).
Poza tym, nie znoszę, gdy ktoś się bawi ludzkimi uczuciami, perfidnej fałszywości, chęci panowania nad innymi, wykorzystywania innych, notorycznego spóźniania (ale i tak zawsze to wybaczam), nadmiernej pedanterii, braku poszanowania czyiś zasad, szufladkowania, złodziejstwa, cwaniactwa, ślepego pożądania za modą... I pewnie coś by się jeszcze znalazło.
Nie wspomnę o pustakach, bo nie każda dziewczyna, która jak pustak wygląda, nim jest.

Seksizmu, seksizmu i jeszcze raz seksizmu :mad2:

Nie wspomnę o pustakach, bo nie każda dziewczyna, która jak pustak wygląda, nim jest.

Raz do budynku mojej uczelni wpadła tleniona blondyna, makijaż nienaganny, solarka, miniówka, wysokie szpilki i spanikowana do portierki że przed budyniem jest chory gołąb (!) i koniecznie potrzebne jest jej jakieś pudełko bo chce go zawieźć do weterynarza. Zasugerowałam jej żeby zawiozła go do azylu dla ptaków. Zrobiła to a powinna być w pracy (doktorat).
Później po kilku miesiącach dowiedziałam się, że gołębi w azylu się nie leczy.
Wracając do blondynki to raz, że nie wyglądała na taką co robi doktorat a dwa taką co pomaga gołębiom. Bo gołębie ogólnie są uważane za latające szczury. Ludzie za nimi nie przepadają i boją się chorób które roznoszą.

Co mnie najbardziej w ludziach irytuje?

Dwulicowość. Nie wiem, czy jesteście świadomi, jak dużo hipokryzji kryje się w co poniektórych ludziach. Albo to ja tak mało szczęśliwie trafiłam na takie stężenie hipokrytów w mojej rodzinie, na przedzie z moim ojcem. Istny guru i mistrz w okłamywaniu wszystkich, w tym i samego siebie.
Głupota. I mam tu na myśli głupotę, a nie niewiedzę. Z niewiedzą człowiek się rodzi i robi coś z nią podczas życia w stopniu większym czy mniejszym. Głupota, moim zdaniem, to cecha nabyta.
Wandalizm. Wiem, że nie każdy potrafi czerpać radość z aktu tworzenia, ale to jeszcze nie jest powód, aby coś niszczyć, burzyć, dewastować, zaśmiecać. Zwłaszcza naturę. A tym bardziej nie widzę powodu, aby się tym szczycić. Strasznie mnie to żenuje u ludzi.

Oczywiście nie utrzymuję, że wszyscy tacy są. A z większością różnie bywa - kończę na tym, że chciałabym wierzyć, że przynajmniej tyle co większość ludzi nie jest zarażona takimi cechami.
Jak coś mi się przypomni to dopiszę. 😉