Tak również się zdarza i dlatego często można zaobserwować przypadki gdzie jedna sztuka człowiekowi nie wystarcza i powodowany instynktem stadnym zmiksowanym z serca porywem organizuje sobie stadko.

Stadko w postaci rodziny lub stadko w postaci kilku partnerów - tego drugiego oczywiście nie pochwalam. 😉 Chodziło mi o to pierwszą opcję.

Ja tam tlumu nie lubie, wiec jeden towarzysz mi wystarczy 😉

Hmm, ja z wyglądu nie wyróżniam się z tłumu żadnymi cechami szczególnymi, nie mam dredów, nie mam kolorowych włosów, kolczyków ani nic z tych rzeczy, za to z owego charakteru nie jestem "normalna". Widocznie coś za coś 😉

ja przeszłam na wegetarianizm dopiero w wieku około 15 lat ,każdy różnie dojrzewa do tego kroku ,więc nie rezygnowałabym tak szybko z osób mięsożernych ,na miejscu niektórych z was.
zresztą jaką macie gwarancję czy wege osoba z którą się zwiążecie zostanie wege do końca życia?
wyobraźcie sobie że ktoś po kilku latach związku zaczyna jeść mięso i co wtedy? koniec miłości?
przecież nie kocha się ludzi za to że nie jedzą mięsa...większość z was kiedyś też jadła mięso.

Powtórzę to, co już wcześniej mówiłam w tym wątku - nie chodzi o samo owo nieszczęsne mięso, ale o pewien światopogląd, którego odzwierciedleniem jest m.in. stosunek do jedzenia mięsa.
Moi najbliżsi znajomi niestety nie są wege i w pewnych sytuacjach czuję dyskomfort, a nawet niechęć, których nie chciałabym doświadczać będąc w związku.

Powtórzę to, co już wcześniej mówiłam w tym wątku - nie chodzi o samo owo nieszczęsne mięso, ale o pewien światopogląd, którego odzwierciedleniem jest m.in. stosunek do jedzenia mięsa.
Moi najbliżsi znajomi niestety nie są wege i w pewnych sytuacjach czuję dyskomfort, a nawet niechęć, których nie chciałabym doświadczać będąc w związku.

świetnie to rozumiem ale ludzie potrafią się bardzo zmienić wiem po sobie, robie teraz rzeczy o które bym się nie posądzała kilka lat wstecz ,byłam kiedyś( jeszcze niedawno) zupełnie inna osobą i bardzo się zmieniłam, ktoś kto znał mnie jakieś 5 lat wstecz teraz by mnie nie poznał ,mój światopogląd wywrócił się do góry nogami ,i każdy może się tak zmienić ,nawet jeśli teraz je mięso za jakiś czas może przestać.

a miłość nie wybiera...

Miłość nie wybiera....No właśnie. Najkrócej mówiąc - myślę, że nie ma sensu planować czy stworzy się związek z wegusem czy nie, życie lubi nas zaskakiwać i zsyłać na nas uczucie często w najmniej odpowiednim czasie i do nieszczególnie odpowiedniej osoby. Też wolałabym żeby mój partner był wegetarianinem , ale nie traktuję tego jako kryterium. Zresztą nie szukam miłości - wierzę, że to ona mnie znajdzie ( może jestem naiwna, no cóż 😉 ). I pamiętajmy - nie kochamy za coś , tylko pomimo wszystko....

Z mięsożerców rezygnować nie można choćby z tego względu, że większość z nas kiedys nimi była. Mało kto na razie od urodzenia jest wege. Może związek z mięsożercą sprawi, że taki mięsożerca przejdzie na wege lub ograniczy spożywanie mięsa 🙂 Mimo to, musi to być mięsożerca, który jest otwarty na nowe rzeczy. Tradycjonalista, ktory uważa wege za jakąś fanaberię, nigdy nie stworzy normalnego związku z wege. Tak przynajmniej mi sie wydaje. Bo choć na początku gdy jest tylko dwójka i każdy sam sobie przygotowuje jedzenie, może byc spokój, to sądzę że ciężko byłoby z dziećmi. Ja jeśli miałabym się zdecydować na dziecko za kilka lat to tylko wiedząc że będzie ono wege. Chyba bym wolała je już sama wychowywać niż wiedzieć że partner będzie je karmił mięsem i mówił mu że jest ok jeśc zwierzątka. Dlatego tak usilne próby znalexienia partnera wege 😎

Wszystkie moje partnerki jadły mięso bardziej lub mniej 😉

Nie sądze żebym miał kiedyś wegetarianke, bo widuje sie je tak często jak potwora z loch ness.

Nie sądze żebym miał kiedyś wegetarianke, bo widuje sie je tak często jak potwora z loch ness.

Ja widuję wegetarianki znacznie częściej 🙂

Może i jestem za młoda, żeby wypowiadać się w tym wątku (skończę dopiero 15 lat...), ale już wiem, że nie będę miała takich problemów. 😉
Otóż nie zamierzam się z nikim wiązać. 🙂
Z samotnością jest mi dobrze, nigdy nie miałam chłopaka (ani dziewczyny xD) i nie zamierzam.
Kto wie, w życiu dzieją się różne rzeczy, ale mam nadzieję, że będę sama do końca życia.
Ewentualnie z weganinem/wegetarianinem/bardzo tolerancyjnym mięsożercą...

Oj, Panikowa, powiem Ci, że jak miałam niecałe 15 lat, to też mi było dobrze z moją samotnością, z wiekiem robi się coraz smutniej. Brakuje czegoś, więc wiesz - życie zaskakuje. A nasze ideały w wieku nastoletnim, choćby nie wiem jak piękne mijają/zmieniają się - i taka jest kolej rzeczy.

I cóż ja powiem - tylko tyle, że nie wiem jak to będzie. Miłość podobno nie wybiera. Życie z kimś, o innych poglądach niż nasze nie jest aż tak niecodzienne - mam inne zdanie niż moja matka i wiele innych osób, w tym moi przyjaciele, z którymi spędzam połowę mojego czasu. Jasne, najprzyjemniej by było, gdyby 2. połówka była wege. Ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. To zależy, jak nastawiona do naszego wegetarianizmu miałaby być ta 2. osoba. Bo oczywistym jest, że ludzie są różni i różnie u nich z tolerancją/otwartością etc.

A ja się rozstałem ostatnio ze swoim chłopakiem 🙁 ale jestem dobrej myśli, byle żadnych dziewczyn obok mnie w promieniu 100m 😡 mam poza tym ochotę startowac do jednego goscia ale on chyba nie jest homo 😀

ja nadal sam jestem... ale coraz lepiej mi z tym 😉 poza tym dochodze do wniosku że do związku się i tak nie nadaję, więc po co mam sobie i komuś życie marnowac 🙂

ale raczej tylko wegezwiązek sobie w przyszłości wyobrażam

Ja jak narazie jestem w związku z sytuacją. Kobiety są jak marchewki. Twarde i czerwone. niektóre są jak kapusta 😀