Cześć.

Ja nie mam żadnych czarno na białym świstków od lekarzy potwierdzających to i owo ale wystarczy że zjem trochę bułki do kalafiora i mam biegunkę na zawołanie. Jakoś nie czuję potrzeby płacić za prywatne wizyty u alergologq, gastrologa i reszty by wiedzieć że gluten mi nie służy.

Na diecie wegetariańskiej byłam masę lat temu. Sporo się jadło chlebka, płatków, soi. Teraz musiałabym wykluczyć gluten. Soja też nie koniecznie. Stąd zastanawiam się czy nie jest to porywanie się z motyką.
Do tego przeszłam żółtaczkę zakaźna podczas bycia wegetarianką i źle wspominam zasłabnięcia i zastrzyki z B12. Może przez ostatnie 10lat cos się w tej materii zmieniło ale jestem na tyle rezolutna by najpierw obadać czy mój przypadek powinien brać pod uwagę ten sposób odzywiania, czy też nie.

Pozdrawiam

Wszystko zależy od motywacji do wegetarianizmu, dla mnie to wybór etyczny, więc nawet gdybym miała celiakię, nic by to nie zmieniło.

Twoje podejście Lily jest dla mnie zrozumiałe. Zanim powiem, tak chcę, muszę się uporać z tym czy podołam. Nie ma tutaj żadnego usprawiedliwiania się bo wydaje mi się że jestem człowiekiem z dużą empatia ale kilka spraw szarpie mi sen z powiek.