Śmierć?
Oby była lekka.

Życie po śmierci?
Nieee..

ktoregos dnia,wlaczylem tv,usiadlem z corka na kolanach,gapimy sie w ekran,na jednnym kanale kogos zastrzelili,zmienilem na inny, na tym ktos umiera w szpitalu,zmienilem na inny-wiadomosci,wypadek samochodowy,ktos nie zyje......i nagle poczulem strach,umre i mnie nie bedzie przy mojej corce kiedy bedzie mnie najbardziej potrzebowac.zdolowalem sie.po kilku godzinach mi przeszlo-kazdy ma swoje miejsce i czas i trzeba go jak najlepiej moliwie wykorzystac

Ja tam śmierci sie nie boje.
Bardziej przeraża mnie wizja niedołężnej starości, kiedy to będe uzależniona od innych ludzi a sama wkoło siebie niebęde już w stanie nic zrobić.
Tyle w temacie.

też się boję, że w koncu utracę niezależność o która tak walczyłam. Mam przed sobą całe życie, ale paradoksalnie nie chcę doprowadzić do stanu, w którym nie będe mogała sama o siebie zadbać.
Co do samej śmierci: nie boję się jej, na maturze miałam prezentację o śmierci i dzięki temu, ze przyblizyłam sobie temat śmierci, traktuję ją jak wybawienie jak nha obrazie Malczewskiego "Śmierć" z 1918 roku. Jednakże zdaję sobie sprawę z tego, jaka byłaby reakcja mojej rodziny, jakbym umarła... dlatego, mimo okazji trwam przy nich. Nie jestem w stanie zadac im takiego bólu. Wierzę w reinkarnację, totoż śmierć nie straszna mi jest, bo wiem, ze kiedys tu powrócę, nawet jeślibym nie chciała. Czuję, ze mam Tutaj misję do spełnienia, szukam wskazówki, objaśniającej mi dziedzinę, w której będe sie udzielać. Jednocześnie wierzę w Boga, definiując Go jako siłę, czuwającą nade mną. Wiem to, bo codzień prowadzi mnie i ostrzega przed kłopotami. Kiedyś nie wierzyłam w Boga, ale teraz wierzę, dzięki pewnym zdarzeniom, w które trudno uwierzyć, nawet mi, pomimo że byłam ich uczestniczką.
Kontunuując temat snów o śmierci: miałam ich kilka. Pamiętam zwłaszcza jeden, który spowodował, ze cały dzień po tym śnie, czułam się, jakbym wyszła z grobu. Z jednej strony takie sny są dla mnie przerażające, a z drugiej fascynujące, ponadto zrozumienie, ze sie nie żyje jest takim wstrząsem...ale kiedy sie budzisz, już wiesz, ze to był sen...

"wiele razy ginie ten kto boi się śmierci"

ja się nie boje, przecierz jestem wieczna, jak słońce, jak Bóg...
istnienie to setki żyć..
wiec co mi ztego jednego? 😉
niop ale fakt przyzwyczaiłam się do niego.. więc zostane tu jeshcze chwilke 🙂