W tamtym roku zaciągnięto mnie jako osobę towarzyszącą na wesele- po pochlaniu przez krwiożercze gzy opuchlizna trzymała się kilka tygodni :/

Nie wiem jak u Was ale w tym roku komarów plaga- stoję sobie ja w ostro słoneczne południe, w kolejce po lody, znikąd cienia bo robiąc nowy rynek powycinali drzewa, a tu komarzyska atakują :/ A wieczorami to chcą zechlać żywcem: pies nie potrafi zrozumieć czemu go tak poganiam kiedy wącha sobie coś w krzaczkach- ja po prostu ratuje swoja skóre 😮

Chodzenie boso mam wskazane w ramach rehabilitacji- ale jakoś leczniczo mi na psyche nie działa. Ja sie chyba muszę zmeczyć 😛

[edytowane 24/6/2013 przez Fatty]

U mnie jak pisałem, bezkomarowo 😀

Najlepiej chodzić po zimnym podłożu, można zacząć bardziej hardkorowo i poczekać na śnieg 😀 Nie ma czas na wkuwianie się, jak Ci stopy zamarzają 😛

Odkryłam nowy sposób na relaks - jazda pociągiem. Naprawdę! Tak, naszym - polskim! 🙂
Szybko zauważyłam, że pociąg niesamowicie mnie relaksuje - bujanie, napływ świeżego powietrza z okna, piękne polskie wsie za oknem - pola, lasy, łąki z sarenkami, bocianami... do tego muzyka w uszach brzmi lepiej niż gdziekolwiek indziej, książki są dużo bardziej fascynujące... Naprawdę, jest super! A prawdziwe katharsis można przeżyć opierając łokcie na oknie, lekko wychylając głowę do słońca, a w uszach słuchawki i ulubione piosenki <3

łolaboga, vegesmile . Po opisie wnioskuję, ze jeszcze nie zaznałaś aromatycznego inaczej współtowarzysza podróży od którego nijak uciec.

Ale dobre podejście, polubić podróże. podziwiam 🙂

[edytowane 24/7/2013 przez Fatty]

Pociągi mnie przerażają. Ilekroć przechodzę obok torowiska po którym przejeżdża pociąg, mam ochotę wskoczyć na tory.
Ale rozumiem ten stan. Pociągi maja swój urok. Lubię patrzeć na stacje i rozjezdnie. Pociągi są świetne.
Ja terapeutyzuję się jazdą na rowerze. Też ma w sobie coś co ma jazda pociągiem.
Taka starodawność.
W tym roku znów jeżdżę na singlu. To dopiero jest starodawność. 😛
Kto wie, może w przyszłym roku przesiądę się na ostre? 😉

Odkryłam nowy sposób na relaks - jazda pociągiem. (...)

... i chyba nigdy nie jechałaś pociągiem z 8 współpasażerami w przejściu koło kibelka. Albo w korytarzu pijanymi góralami. Albo w wagonie, gdzie tworzył się lód i była ujemna temperatura. Albo pociągiem, który miał czterogodzinne opóźnienie. Albo...

Ty jeździsz pierwszą klasą, prawda? 😛

Ja terapeutyzuję się jazdą na rowerze. Też ma w sobie coś co ma jazda pociągiem.
Taka starodawność.
W tym roku znów jeżdżę na singlu. To dopiero jest starodawność. 😛
Kto wie, może w przyszłym roku przesiądę się na ostre? 😉

No właśnie, gdzie się da tam trzeba jeździć rowerem! Chociaż ja w tym roku kiepsko, z powodu egzaminów, przeprowadzek, szukania pracy itd. dużo nie pojeździłem. Ale obecnie zwiedzam okolice Krakowa. Super tu jest, tylko ciągle pod górę :/

[edytowane 24/7/2013 od eRZet]

Ale mnie zlinczowali, no 🙂 Zazwyczaj po prostu jeżdżę jak jest mało osób 😉 Ale jechałam już w 8 pasażerów, z kibla śmierdziało, jechałam z panem, który groził nam plastikowym nożem i jechałam też z bliską mi osobą, która na moich oczach dawała mi nauczkę, przytulając się do mojej koleżanki. W głowie układałam tylko tekst zerwania ;] Ale zazwyczaj jadę z góra 1-2 osobami w przedziale, wykładam nóżki na drugi fotel i jest fajnie 🙂

też lubię jeździć pociagami :D. za kilka dni czeka mnie coroczna podróż pociagiem specjalnym na wood :D. czyli milard pijanych ludzi w wagonie, w zeszłym roku współtowarzysze podróży byli bardzo chętni do bicia się z kimkolwiek, znalazł się długi nóż kuchenny nawet i obowiązkowy długi postój na stacji, bo policję ktoś wezwał. ale i tak lubię pociągi 😀

Na mnie relaksacyjnie działa gadanie do mojego psa i głaskanie go. Z resztą mówię do niego nawet, gdy wychodzę z nim na spacer i czasem ludzie patrzą na mnie jak na dziwaczkę, ale to nic. Poza tym w zależności od nastroju lubię słuchać muzyki bardzo głośno. Innym razem znów potrzebuję wyciszenia. Moim hobby jest rekreacyjne granie w koszykówkę i jazda na rowerze. Uwielbiam ruch. Ostatnio zaczęłam w domu ćwiczyć jogę i coraz bardziej mi się to podoba.

Ostatnio relaksacyjnie... maluję pazury . Wzorki różniaste, mniej lub bardziej udane, ale sam proces zdobienia to dla mnie jak medytacja, heh 😉

Dziś aromaterapia mieszanką grejpfruta z miętą, ale coś czuję, że mi tego wieczoru nie pomoże 😡

ja ostatnio nałogowo oglądam seriale i j-drama, co zapewne jest wyrazem podświadomej chęci ucieczki od rzeczywistości.

sport na wszytko : basket, góry, rower, do tego muzyka i książki , a na wygłupy koledzy z piwem na meczu , i trochę mniej wege - rosliny owadożerne hoduje , ale sam nie dokarmiam 🙂

Ja najlepiej odpoczywam, gdy podróżuję. Nie mogę tego nazwać hobby, ale uwielbiam zwiedzać różne miasta i miasteczka, chłonąc ich atmosferę...
W te wakacje skusiłam się na wycieczkę z biurem podróży do miasta Prypeć.
Ponieważ jest tam wciąż zagrożenie radioaktywne, nie mogliśmy przebywać zbyt długo na jego terenie. Ale i tak mi się podobało. Uwielbiam tego typu opuszczone miejsca. Prawie jak obraz po apokalipsie. Dopiero tam człowiek sobie uświadamia, do czego dąży nasz świat i nasza cywilizacja. I co po nas zostanie: niszczejące budynki i zwały plastikowych śmieci. Zardzewiałe pojazdy i zabawki na placu zabaw. Smutne. Ale też pouczające.

[edytowane 4/12/2014 przez Lily]

Jaa! Czad! Ja też lubię takie rzeczy. Opuszczone szpitale psychiatryczne, rzeźnie, więzienia itp.
Mroczny klimacik. 😛